Mechaniek
Een klein metronoom die tikt en draait,
dat is de klok. Neutraal als hekwerkstaal.
Niet wreed zoals het weer, de vrouw, de man..
De klok maakt niemand oud of gek of kaal.
Het koele mechaniek heeft niets met ons
van doen. De wijzers draaien stijfjes door.
Hij komt uit onze hand, maar luistert niet
naar onze nood; hij volgt zijn tandenspoor.
Waarom gehoorzaamt u dat polsgeval?
Waarom zo zweten, janken, al die last?
Wanneer er van je neus een traan in drupt
verliest het ding meteen de maat. Roest vast.
Uit: ‘Gratis tijd voor iedereen'(2010) – Uitgeverij Podium.
* * *
Alexis de Roode begon zich vanaf 2003 als dichter te manifesteren en publiceerde sindsdien vier dichtbundels en één hekeldichtenbloemlezing. Zijn gedichten werden opgenomen in meer dan 80 bloemlezingen en bijzondere uitgaven en werden vertaald naar Frans, Duits, Engels en Pools. In maart 2017 verscheen de goed ontvangen vierde bundel ‘Een steen openvouwen’. De spanning tussen mens en natuur is een belangrijk thema in zijn werk, nadrukkelijk verkend in zijn tweede bundel ‘Stad en land’ (2008). De natuur is bij De Roode een oerkracht, een mythische en doorleefde aanwezigheid, zoals we die eerder aantreffen in het door hem geliefde Zweden dan in het kille, aangeharkte Nederland. Toch kenden zijn eerste drie bundels verder een gevarieerde samenstelling waarin ook veel aandacht voor persoonlijke beslommeringen en wel en wee in de liefde. Naast het dichten schrijft hij reisartikelen en ander proza over schubdieren, landbouw en de nieuwe economie en geeft af en toe poëzieles.