Beuk
In een tuin die niet de mijne is, blijft de waanzin
genaamd geschiedenis aan je schors kleven.
Je takken die eeuwen dragen, de vele levens
gegrift in je annalen en jij die almaar kleiner lijkt
in de uitlopende schaduw van economische groei.
Beuk, je vertelt het mij allemaal
tussen het geritsel van je bladeren door.
Mensen komen, lijven je in en snoeien je de mond
voor een extra streepje zon. Ze vloeken op je bladeren
als ze wiegend de zomer laten inslapen. Na een tijd
zijn ze weg, dood of onverschillig. Je zou voor minder
nootjes op hun hoofden spugen.
Dat vertel je mij dus allemaal, beuk,
woekerend uit de grond van je hart.
* * *
Antony Samson werkt als copywriter en dicht uit noodzaak. Zijn poëzie is vaak een ode aan de kleine dingen. Hij schetst graag alledaagse situaties die herkenbaarheid oproepen, dikwijls met een humoristische ondertoon. Antony publiceerde bij o.a. Meander, Het Gezeefde Gedicht, Eentweepowezie en hij haalde in 2019 en 2020 de top 100 van de (Turing) Gedichtenwedstrijd.
(Bron, incl. foto: Meander Magazine)