Ontwaken
Ik vond u een ochtend in ons bed.
Daar houdt de kamer ons al jaren samen.
Wij hadden weer slaapwel gezegd
en waren elk veranderd in ons lichaam.
Daar vergaten wij elkaar.
Soms werd ik wakker onder ons.
De uren liepen niet meer in de kamer.
Wij alleen lagen nog samen.
Zo gaat het nu al jaren. Geen dag dat ik u
niet terugvind waar wij waren.
Uit: Naar het gras (Atlas Contact, 2019)
***
Bernard Dewulf (1960) is een Vlaams dichter, essayist, toneelauteur en columnist. Voor het verschijnen van zijn debuut ‘Waar de egel gaat’ publiceerde hij in verschillende literaire tijdschriften. Publieke bekendheid verwierf hij in 1987 met de (collectieve) dichtbundel ‘Twist met ons’ waarin naast zijn poëzie ook gedichten van Dirk van Bastelaere, Charles Ducal en Erik Spinoy. In 2006 verscheen de dichtbundel ‘Blauwziek gepubliceerd’ en in 2019 ‘Naar het gras’. Dewulf werkte als redacteur bij het Nieuw Wereldtijdschrift en later als columnist voor De Morgen en De Standaard. Van januari 2012 tot januari 2014 was hij stadsdichter van Antwerpen. Vanaf januari 2017 was hij writer-in-residence van het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten van Antwerpen.
Dirk-Jan Arensman in de VPRO Gids over ‘Naar het gras’: ‘Twaalf jaar na zijn vorige dichtbundel en vijf na zijn ambtstermijn als stadsdichter van Antwerpen verscheen Naar het gras, waarin hij zijn blik weer in verzen vat. Met odes aan eenzamen en beminden, of aan de Vlaamse pendant van het milieuplein. En onder de beeldgedichten een prachtcyclus over het echtpaar Jo en Edward Hopper.’