De doden
Men zegt: de doden zijn hier niet.
Het is niet waar. Nu ik ze nader
raken wij elkaar al aan. Nog even
en wij overleven samen in de albums,
wonen door elkaar in de kamers,
kijken uit de nieuwe kinderen,
waken over de slapenden en staan
in spiegels en geklede lichamen op
waarin wij elkaar terugvinden.
Uit: ‘Naar het gras’ (2018) – Atlas Contact.
= = = = = = = = =
Bernard Dewulf, de Antwerpse dichter die op 23 december 2021 overleed, schreef voor de krant en het theater, maar vóór alles was hij dichter, ook in zijn proza. ‘Kleine dagen’ werd bekroond met de Libris Literatuurprijs en met de Inktaap, en is inmiddels een klassieker.
Als dichter had hij een kleine tien jaar gezwegen voordat hij stadsdichter van Antwerpen werd. En toen verscheen ‘Naar het gras’. “Nog altijd luistert hij naar het zingen en het ontbreken”, aldus een recensie op hebban.nl. “Wat valt er anders te horen of te zien? Maar het laatste gras gaapt en gelijk zingen de uren luider. Want de tijd verstrijkt. Warm en koud, even gloeiend als ijzig. Het zingen wordt langzaam een gerucht. ‘Naar het gras’ is een krachtige nieuwe bundel van een van de karakteristiekste stemmen in de hedendaagse Nederlandstalige poëzie.”