Tegen de afgrond
Dat ik je aanspreek,
stom hart,
is natuurlijk complete waanzin, je bent
een generiek gegeven uit de cultuurgeschiedenis.
Dat betekent: een sterrennevel,
drijvende paddesnoeren, een parcours d’accidents
een zon die in het zwart verkeert,
napalm, Reihung, een nevengeschikte wereld
en we schrijven entropie.
Het is een woord,
hart,
tegen de wereld. Net zo goed kan ik tegen
de afgrond gaan schreeuwen, een canyon waarlangs
op zorgvuldige plaatsen
een houten framepje werd opgesteld
met de vermelding Take Pictures Here. KODAK
Uit: ‘Hartswedervaren’ (2000) – Uitgeverij Atlas
Foto: © literairecanon.be
*********************
Dirk van Bastelaere (1960) is een Vlaams postmodern dichter, essayist en vertaler. Hij publiceerde gedichten en essays in diverse tijdschriften en media, waaronder ‘Dietsche Warande & Belfort’, ‘De Gids’, ‘Nieuw Wereldtijdschrift’, ‘Maatstaf’, ‘De Brakke Hond’ en ‘De Morgen’.
Van Bastelaere publiceerde diverse bundels en ontving negen poëzieprijzen waaronder in 1988 de Hugues C. Pernathprijs voor zijn tweede bundel ‘Pornschlegel en andere gedichten’.