Babel
Hoe ik deze woorden in mijn hoofd verzamel,
tussen de ladders en pilaren van ons Babel
moeizaam met de stenen sjouw.
Die onmogelijke taal van jou zet vast wat
tot voor kort nog halverwege was en jij denkt
wellicht hetzelfde – ook als ik erover zwijg.
Hoeveel hoger nu we beiden zijn bedekt
met gruis, onverstaanbaar zijn geraakt
– laffe briefjes schrijven die de ander niet begrijpt?
Er is alleen een stom gekraak van stellingen,
steigers, de gedachte aan een val.
Je stapelt woorden voor een toren
die niet hoger worden zal.
Uit: ‘Jij bent de verkeerde’ (2015) – Van Oorschot.