GEDICHT OP GOED GELUK | Ilya Kaminski

Elegie voor Joseph Brodsky

Eerlijk gezegd, want die lieflijkheid
tussen de regels is van geen belang meer,
wat jij immigratie noemt, noem ik zelfmoord.
Ik stuur je, achter de interpunctie,
de weidse nachten van New York, straten die
plotseling Cyrillisch kennen –
de winter spint woorden, gooit sneeuw in de wind.
Jij, middenin een ongeschreven zin, stopt,
verbannen naar ergens ver achter de stilte.

Ik verliet jouw Rusland voorgoed, gedichten in mijn kussen genaaid,
naar mijn eigen leerschool,
om met jouw dichtregels te leven
voor een nieuw intrige in een oud verhaal.
Om met jouw dichtregels te leven, waarin men zeilen hijst, golven
tegen de stadswal slaan in iedere klinker, –
de bladzijden vanzelf opengaan, een rustige stem
spreekt van lijden, van water.

We keren terug naar de plaats van de misdaad,
we keren niet terug naar waar we gemind hebben, zei je;
jouw gedichten zijn wolven die ons met hun melk voeden.
Ik probeerde je twee jaar lang te imiteren. Het voelt als branden
en zingen over verbranden. Ik sta hier
alsof iemand me bespuwd heeft.
Jij zou je schamen voor deze houterige regels
hoe ik me je dood niet verbeeld
maar die toch hier is, mijn handen ontsteekt.

* * *

“Het alledaagse is prachtig en in alle eerlijkheid, het is alles wat we hebben.” Voor Ilya Kaminsky gaat poëzie over het creëren van een parallelle werkelijkheid en daarmee over het scheppen van vrijheid. Veel van zijn gedichten ademen een op het eerste gezicht nonchalant lijkende ongehoorzaamheid. Wetten of ze nu door machthebbers zijn uitgevaardigd of voortkomen uit natuur of logica, worden niet opgevolgd of aanvaard. Mensen zijn geen machines, lijkt Kaminsky te willen zeggen. Hij werd in 1977 geboren in Odessa in de voormalige Sovjet-Unie (nu Oekraïne) maar vertrok in 1993 met zijn familie naar de VS. Kaminsky heeft een scherp oog voor de absurditeit van het bestaan, schrijft onverbloemd over grimmig- en gruwelijkheden, maar blijft als observator altijd betrokken. Liefdevol en optimistisch toont zijn poëzie de andere wang. Geweld en dwang worden beantwoord met liefde, dans en muziek.