Balans
Al wat ik zag en deed en dacht,
wat heeft het opgebracht:
voor wat ik deed kwam er weinig binnen
voor wat ik heb bedacht geen cent.
Mijn bed heb ik in de open lucht gemaakt
en ’s nachts gelachen
gehuild en ook de stem klonk
duizendvoudig wild een strijdzang
tegen steen en been
mijn en dijn
alles en alleen zijn.
’s Morgens zag ik de zon staan
en ging voetje voor voetje zoals allen gaan
weer de straat langs.
Uit: ’toevallig overgebleven’ (eigen beheer, Middelburg, 2011)
***************************
Inge Müller is een ‘vergeten’ schrijver-dichter uit de voormalige DDR-tijd. Stond haar vroege levensloop in Berlijn in het teken van het opkomende nazisme – ze wordt in 1943 ingelijfd bij de Wehrmacht – na de bevrijding in 1945 wordt ze door de Russen gedwongen puin te ruimen, waarbij ze haar omgekomen ouders letterlijk opgraaft. In de DDR-tijd zet Müller zich in voor de wederopbouw en maakt onder de hoede van haar echtgenoot – een SED-communist – carrière als schrijfster. Na haar echtscheiding verzeilt ze in een depressie en raakt gemarginaliseerd als auteur.
De poëzie van Inge Müller geeft haar kijk op de mens en het communisme onverbloemd weer. De twee dictaturen die ze over zich heen kreeg hebben haar diep getekend. In de woorden van Nobelprijswinnaarn Herta Müller (geen familie): ‘Inge Müller torste twee zware tassen op haar rug. De tweede zat vol onmacht, de eerste boordevol schuldgevoel’.