Wind en boomgeruis
Iemand zei:
Langzaam begin ik het vermogen
moe te worden te herwinnen.
Het is lang geleden dat ik voor het laatst moe was.
Ik was bijna vergeten
hoe heerlijk dat voelt.
Moe te zijn en de boel
de boel te laten.
Wind. En merels. En boomgeruis.
In de oude zwarte drinkwaterbronnen…
In de oude zwarte drinkwaterbronnen trilt soms
zonder zichtbare oorzaak het hele wateroppervlak.
Dat zijn de dagen dat de kleinere goden
toevallig wakker zijn.
Uit: ‘Een tijd in Xanadu’ (Hoogland & Van Klaveren, 2007)
Vertaald uit het Zweeds door: J. Bernlef
**********
De Zweedse schrijver en dichter Lars Gustafsson (1936-2016) studeerde filosofie, literatuur en sociologie aan de Universiteiten van Uppsala en Oxford. In zijn romans, verhalen, gedichten zijn wetenschappelijke onderwerpen en de verglijdende tijd terugkerende thema’s. Gustafssons beeldspraak is vaak ontleend aan de Zweedse natuur (bevroren meren, de donkere decembermaanden).
In 2005 sprak hij tijdens Poetry International de jaarlijkse Verdediging van de Poëzie uit.