Zijn stem
In Parker’s Drankenpaleis aan de grens de Duitse man
die spreekt met de stem van een Amerikaanse acteur
in een Duits nagesychroniseerde film.
Het is de stem van mijn vader als hij in Emmerich benzine koopt.
Deze man in zijn slordige pak, zijn draadjespak
rekent flessen whisky af met de stem van Robert De Niro
in nagesynchroniseerde films met Robert De Niro.
Welkom in de collectie buitenlandse stemmen van mijn vader.
Zijn Franse stem is van een barman in een film met Lino Ventura.
Zijn Engels van een soldaat in Brideshead Revisited.
Hij spreekt geen Spaans. Ik gun hem de stem van Bardem in Mar adentro.
Hoe zou hij klinken als Rus, Hongaar of Koeweiti
bestellend in een restaurant in Reykjwavik
de weg vragend door een autoraampje in het noorden van Albanië.
Ik spreek de Duitser aan, maar hij heeft haast
zegt hij in mijn vaders Duits, dat Die dürch die Hölle gehen-Duits
Wie ein wilder Stier-Duits, Sein Name is Mad Dog-Duits.
Dat Al Capone-Duits uit Die Unbestechlichen.
Mijn vader komt uit de mond van de Duitser Robert de Niro.
Ik heb foto’s van hem, er zijn nog meer foto’s van hem
maar geen geluidsopnames. Gezichten vergeet je niet snel
stemmen vervagen in het geheugen bij het opslaan
als grandioze uitzichten op plekken waar je nooit meer komt.
Uit: Lichaam (Contact, 2011)
* * *
Maarten Moll (1966) is columnist en journalist voor Het Parool. Hij publiceerde de poëziebundel ‘Lichaam’, die werd genomineerd voor de Jo Peters Poëzieprijs 2012. ‘Oberhausen’ is zijn romandebuut.