hoe alles schuift
dit donker moet verzonnen zijn
de aangewende schapen kauwen op mijn vragen
ze zijn te luid voor het horen tikken van de stilte
het is niet zo lang geleden dat ik een storm opstak
nu lig ik voor het rapen weet dat mensen werkelijk
kunnen breken de waanzin is in iedereen en tegen
de binnenkant van een oorlog is niets bestand
hier leg ik mijn wijzers af vlecht me in op de hartslag
van dragende bomen luid geruisloos luister
want als er niet meer wordt gesproken
zeg ik je het meest
Uit: ‘Hoofdkwartier’ (De Kaneelfabriek, 2019)
Foto: © kaneelfabriek.nl
= = = = = = = = =
‘Poëzie is wat dichteres Sabine Kars deed wortelen’, lezen we op kaneelfabriek.nl. ‘Op papier kan zij de wereld benaderen en haar soms aanraken, of er juist afstand van nemen. Het werk van Sabine Kars biedt ruimte, roept vragen op. De vaak milde toon geeft meestal niet direct bij kennismaking de hevige lading prijs. Haar gedichten zijn meerduidig, intrigerend en indringend te noemen. Met poëtische precisie prikt ze in de huid, steekt er dan doorheen’.
Inderdaad. Een regel als ‘het is niet zo lang geleden dat ik een storm opstak’ toont die precisie. Een geweldige dichteres.