Voor een gestorven reporter
Onder die witte wenkbrauw
is de geest gewoonweg gaan rusten-
de ogen, gesloten, de
lippen, de mond,
de kin, niet meer van nut,
de boeg van de neus.
Maar geruchten van nieuwsberichten
klampen zich vast aan die
stille, beurse trekken met
de belofte van een nieuwe primeur
en komen te laat door
onder die heldere rimpeling iets
zo monsterlijks te hebben gevonden.
= = = = = = = = = = =
To a Dead Journalist
Behind that white brow
now the mind simply sleeps—
the eyes, closed, the
lips, the mouth,
the chin, no longer useful,
the prow of the nose.
But rumors of the news,
unrealizable,
cling still among those
silent, butted features, a
sort of wonder at
this scoop
come now, too late:
beneath the lucid ripples
to have found so monstrous